De oude Almelose eik is geveld

Nog geen twee weken nadat hij in Leiden op de eerste rij zat, toen zijn zoon in de aula van de Leidse universiteit zijn oratie uitsprak, overleed in zijn slaap mijn vader Leo Abels. De dood kwam als een dief in de nacht en overviel hem in de slaap. Een mooie dood, dat wel, zeker voor iemand die als een berg opzag tegen een lang ziekbed of een gedwongen verhuizing naar een verpleeghuis.

Zwaaipa

Voor ons is het echter een groot gemis, want met zijn markante persoonlijkheid was hij Leoeen steunpilaar en raadgever voor velen. Een politieman ook, in hart en nieren. Na een dienstongeval werd hij afgekeurd, een persoonlijk drama, maar hij zat niet bij de pakken neer. Hij werd opzichter op het landgoed Almelo en adviseur van de Graaf van Rechteren Limpurg, jager en houthakker. Bovenal was hij echter een verteller, die beeldend en met een fotografisch geheugen stoere verhalen opdiste uit zijn politiepraktijk, zijn jachtavonturen of zijn klein- en achterkinderen. Die verhalenstroom is nu ook tot stilstand gekomen. Wat zal het stil worden in Almelo.

 

Dit bericht is geplaatst in Nieuws. Bookmark de permalink.

Reacties zijn gesloten.