Terwijl de sneeuw gestaag neerdaalde op het Twentse landschap rond Almelo, overleed daar op 31 januari 2010 in een verzorgingshuis Marinus Bolscher op de gezegende leeftijd van 80 jaar. Jarenlang was hij als chef werkplaats van de Gemeentereiniging verantwoordelijk geweest voor het strooien van gladde wegen en het repareren van de strooiauto’s. Op de dag van zijn overlijden was het zout op en bleven de Almelose wegen glad. Een passender afscheid was niet denkbaar geweest. Zes vrouwen – dochters, schoondochter en kleindochters – droegen de kist met het stoffelijk overschot op 4 februari de Sint-Georgiuskerk binnen, waar met een klassiek gezongen Latijnse mis afscheid werd genomen van Marinus. Zo zou deze rooms-katholiek in hart en nieren het liefst zijn aardse bestaan hebben willen afsluiten en zo gebeurde het ook.
Naast chef bij de Gemeentereiniging was Marinus ook een hartstochtelijk liefhebber van het edele smeedwerk. Hij was op dit vlak een zeer kundig handwerksman, waaraan menig familielid in Twente zijn tuinhek, open haardgereedschap of ander kunstig gesmeed voorwerp te danken heeft. Hoewel hij van huis uit door toedoen van zijn moeder de liefde voor de Heilige Maria met de paplepel ingegoten kreeg, lijkt zijn lievelingsheilige toch een ander geweest te zijn. Wie anders zou een betere schutspatroon voor deze hobbysmid zijn geweest dan Sint-Eloy (Eligius), de bisschop van Noyon (overleden in 660). Deze heilige woord steevast afgebeeld met een aambeeld naast zich en een hamer in zijn handen. Door een gelukkig toeval zijn wij kort voor het overlijden van Marinus in het bezit gekomen van zo’n fraai gepolychromeerd beeld van Sint-Eloy, rond het jaar 1600 vervaardigd in de Zuidelijke Nederlanden, compleet met aambeeld en staf. Helaas is de hamer uit zijn knuisten verdwenen. Mede dankzij dit bijzondere heiligenbeeldje zal de herinnering aan Marinus Bolscher nog lang levend worden gehouden in ons gezin.
